Birleşmiş Milletler Çocuk Fonu’na  (UNICEF) göre, bugün Yemen'de doğumların yüzde 50'sinden azına yetenekli sağlık uzmanları katılıyor. Yemen'de her iki saatte bir anne ve altı yenidoğan, hamilelik sırasındaki komplikasyonlar ve sağlık hizmetlerine erişimin sınırlı olması veya hiç olmaması nedeniyle neredeyse tamamen önlenebilir nedenlerle hayatını kaybediyor.

Yemen'deki silahlı çatışmanın sekizinci yılında, şiddet, zorluk ve kötüleşen sağlık hizmetleri ve çöken sağlık altyapısı, kadınları ve kızları ihtiyaç duydukları temel sağlık hizmetlerine erişmekten alıkoyuyor. Finansman kıtlığı insani yardım kuruluşlarını yardımın ölçeğini küçültmeye zorlarken, ülkedeki durumun daha da kötüleşmesinden endişe ediliyor..

Şiddetin halkı tükettiği Yemen'in en uzun soluklu savaş alanı Taiz'den Najla, son doğumumdan sonra hala hayatta olmam bir mucize” diyerek durumu özetliyor.

Najla, “Doğum sırasında komplikasyonlar yaşadım, evdeydim ve şiddetli çatışmalar nedeniyle yakındaki tüm sağlık tesisleri kapatıldı. Neyse ki yakınlarda bir hemşire yaşıyordu, bebeğimi doğurmama yardım etti ve ikimizin de hayatını kurtardı.” diyerek yaşadıklarını anlatıyor.

Çatışmanın başlangıcından bu yana Yemen'de yerinden edilen tahmini 4,2 milyon insanın yüzde 73'ünü kadın ve çocuklar oluşturuyor. Yerinden edilmiş kadınlar ve kızlar, kronik hastalıkları tedavi etmek için yeterli sağlık hizmetleri de dahil olmak üzere temel hizmetlere sınırlı erişimle sonuçlanan ek ekonomik ve sosyal kırılganlıklar gibi birçok sıkıntılar yaşıyor.

 Yemen'in merkezindeki Marib'deki ülke içinde yerinden edilmiş Swaida kampında yaşayan, son evre kanser hastası dul bir anne olan Moghniya,  “Yüzlerce kilometre uzaklıktaki Mukalla'da bir kanser merkezine atandım. Tedavi seansları arasında ulaşımı karşılayamıyordum ve gereken uzun seyahate katlanıyordum. Şimdi çadırımda oturuyorum, ölümün beni ıstırabımdan kurtarmasını bekliyorum.” diyerek sıkıntının boyutuna dikkat çekiyor.

Yemen’de 30,5 milyonluk toplam nüfusun 20,1 milyonundan fazlası şu anda temel sağlık hizmetlerine erişemezken,  ülke genelinde sağlık tesislerinin sadece yüz 51'i halen çalışıyor. Devam eden şiddet, hastaların hayat kurtaran sağlık hizmetlerine ulaşmalarını daha da zorlaştırıyor.

Ana Halk Diyaliz Merkezinin Müdürü Nabiha Ahmad ise başka bir soruna dikkat çekiyor. Ahmad,“Yıllarca süren çatışmalarda kocalarını kaybeden kadınlar, özellikle kırsal alanlarda yaşıyorlarsa, yolda saldırıya uğramaktan veya taciz edilmekten korktukları için sağlık desteği almak için seyahat etmekte tereddüt ediyor.” bilgisini paylaştı.