Kaç beşiğin tıngırtısı Yemen türkülerine karıştı… Kaç gözyaşı testileri sessizce Ah Yemen Vah Yemen diye dolduruldu… Kaç evde Yemen’e giden yâre, kardeşe, eşe, evlada ağıtlar yakıldı… Kaç ocak söndü, kaç kadın dul kaldı, kaç bebe babasız kaldı, kaç ana evlatsız kaldı bu topraklarda Yemen türküleri arasında… Bu topraklarda Yemen; bir annenin dilinde körpecik evladına yakılmış ağıt olmuş türkünün adıdır… Bu topraklarda Yemen; yârin ardından dökülen gözyaşlarına kan karşımasının adı, kurumuş gözlerle gözyaşıyla dökülen türkülerin adıdır… Bu topraklarda Yemen; sallanan beşiklerde uyuyan bebelerin duyduğu ilk ninninin değişmez dörtlüğüdür… Yemen bir vatan toprağıdır. Yemen; Vatan toprağı uğruna verilen mücadelenin, yapılan fedakârlıkların çekilen cefa ve ezaların harmanlandığı türkülerin adıdır…

 

Kâh çaresiz bir annenin dilinde; “Gitme Yemen’e Yemen’e, Yemen sıcak dayanaman, Kalk borusu çalınınca, Sen küçüksün uyanaman” söze gelmiş körpecik evladından ayrılmanın acısıdır Yemen… Kâh mahzun yârin dilinde biraz serzeniş biraz haykırış, çaresizliğin; “Merhametsiz padişahlar askeri on yıl bekletiyor Hicaz’da, Gencikken kocadım yitirdim yâri, Soyka yemen yiğit koymadı bizde, Ne olur karlı dağlar ne olur, Asker yârim gelse yaralarım iyi olur, Padişah söyleyen yâri göndersin, Bu kanunu bozup geri dördersin, On seneyi bir seneye indirsin, Hiç mi merhamet yok sultan Aziz’de, Ne olur karlı dağlar ne olur, Asker yârim gelse yaralarım iyi olur,” mısraları ile dile gelmiş halidir yürekleri parçalamış acının sözüdür Yemen… Yârinden ayrılırken gencecik gelinler; özlemin dile geldiği, biraz da kaygının sancısını taşıyan “ Arap dilberi çoktur eğlenmeyesin, İngiliz haindir güvenmeyesin” mısralarında hayat bulan çaresizliğin adıdır Yemen…

Acıdır Yemen… Saf acı ama sade değil. Çünkü Yemen olunca mesele, çaresizlik karışır acıya, özlem karışır, ayrılığın derin ama sessiz sancısı karışır, umutsuz bekleyişler karışır. En önemlisi de kimsesiz kalmış bebelerin ağlamaları karışır. Yemen’in yenilemeyen acısına… Baba diye ağlayan bir bebeğin özlemini dindirmek için ninnilerde, babasının Yemen’den geleceği müjdelenir çocuğun kulağına, her bebe görmediği ya da tanımadığı babasına olan özlemle büyüdü bu coğrafyada… Savaşa gidemeyen babalar sevemediler evlatlarını, yetim bebeler üzülmesin diye, kendi çocuklarını da yetim bıraktılar sevgilerine, çünkü yetimlik en acı çaresizliktir çaresizlikler içerisinde. Yetim demek mazlum demektir zira yetim bir Peygamberin ümmeti olmak yetimliği hep nemli gözlerle bilmemizi sağladı yıllarca.

Ne var ki Yemen artık hatırlanmaz oldu bu coğrafyada… Ne Yemen’i bilen siyasiler nede yemeni takan genç kızlar kaldı. Önce Yemen’i kaybettik sonra yemenilerimizi. Son beş yıldır Yemen’de kan ağlıyor bebeler, binlerce insan ölüyor binlerce bebe aç ama Yemen nedense artık çok uzak bize çok ırak gönüllerimize. Yıllarca gıda eksikliğinde bitap düşmüş bebeler, Ansızın insansız hava araçları ile vurulan evler. Bitmeyen bir hırs bitmeyen bir yönetme arzusu. Oysa yönetmek başka imtihandır bize. Her imtihan kaybetme riskini taşır kendinde. Yemen’in etrafı dünyanın en zengin Müslüman ülkeleri ile dolu. Ülkelerin Müslüman olmasına mı yansak, Yemen’in aç biilaç kalmasına mı gözyaşı döksek. Yahut ta yemeni açlığa bırakan sistemin bir Müslüman ülkeyi aracı olarak kiralamasını mı anlamaya çalışsak.

Bu topraklar söz konusu olduğunda unutulması Yemen’in ne kadarda acı bir gerçektir. Sorun kendinize en son Yemen’le ilgili bir habere dikkatlice baktınız? Sorun kendinize yemeniyi neden çeyizlerimizde bulamaz olduk? Neden Yemen’de milyonluk gösteriler yapılırken biz bir haber bile yapamadık? Nedir Yemen’i bizden bu kadar ayrı düşüren şey? Gaflet mi yoksa tarihe ihanet mi?

Oysa Yemen en son teslim edilen vatan toprağıdır. Mesele vatan toprağı olunca gayrısı teferruattır. Her evde adına türküler yakılan her evde acısından bir parça bulunan Yemen bu toprakların insanları için asla gurbet değildir. Bir Muş kadar bir Trabzon kadar bir Kosova kadar bir Batum kadar vatan toprağıdır Yemen…

Bırakın uzaklar gözlerinizi korkutması. Nerede bir Müslüman nefes alıyor ise orası vatan toprağıdır. Nerede bir insan zülüm görüyor ise orası bir mücadele alanıdır. Nerede bir zalim zülüm yapıyor ise orası cihat alanıdır. Bütün âlem ilahi olana kozmik olarak teslim olana kadar devam edecek bir mücadele. Başı belli, sonu belli bir yapı ile yapılacak yıllar sürecek bir mücadele…

Yeniden yemeni takacak kızlarımız, yeniden Yemen ninnileri ile büyüyecek çocuklarımız. Yeniden Yemen’e açılacak gemilerimiz, Yeniden Yemen’den gelecek acı kahvemiz. Bütün millet Yemen’i vatan belleyene kadar sürecek bir varoluş mücadelesi vermeliyiz. Ta ki bütün evlatlarımız vatan bilsinler Yemen’i üşenmesin bağlasınlar yemeni…